Лео-Балақай кішкентай болса да әрнәрсені уайым етіп, орманда болуы мүмкін қауіпті жағдайлар туралы ойлап, іштей мазасызданады. Ал оның ағасы батыл, ештеңені уайымдамайды. Ол үнемі інісін «қорқақсың» деп мазақтайды. Лео-балақай ағасы сияқты батыл, әкесі сияқты ержүрек, мықты болғысы келгенімен, өзінің қорқынышын жеңе алмайды. Анасымен ашық сөйлескеннен кейін, оның да өзі сияқты ойланатынына, өзі үшін қорқатынына көзі жетті. Ағасы да інісін мазақтағаны үшін ұялып, кешірім сұрады. Лео-Балақайға енді ештеңе де қорқынышты емес. Балалар бұл оқиғадан бірге туған бауырлар үнемі бірлікте, татулықта болса, барлық қиындықтан қиналмай өтуге болатынын ұғады. Тапсырма барысында қорқыныштан қалай арылуға болатыны, үрей билеу себептері айтылады.

Лев-Балакай хоть и мал, но обо всем переживает, думает об опасных ситуациях, которые могут произойти в лесу, и неспокойно внутри. А его брат смелый и ни о чем не беспокоится. Он всегда дразнит своего младшего брата, называя его трусом. Малыш-Лев хочет быть смелым, как его брат, смелым и сильным, как его отец, но он не может побороть свой страх. Откровенно поговорив с матерью, он понял, что она думает так же, как он, и боится за него. Его брату тоже было стыдно, что он дразнил младшего брата, и он извинился. Лев-Балакай больше ничего не боится.